Varoluşşsal bir çözümleme

14.03.2013 10:15:16

Efenim, ‘’insan hayatını hiç değiştiremez ki, zaten herkesin hayatı birbirinin aynıdır’’ diyor Albert Camus Yabancı adlı kitabında. Camus’a göre ölümlü olduğumuzu bile bile yaşamımıza değer vermeye çalışmak bir çelişki ve bu çelişki de Absürt’ün ta kendisi… Bu Absürtlük içinde varoluşumuzu sorgulamakta Camus…

…

Hayatımızda fark etmezler arttığında monotonlaşma başlıyor demektir ve insan sürekli kendini yenileyen varlık olduğu için monotonluk dem vurduğunda depresif duygu durumumuzla varlığımızın amacını sorgulamaya başlarız… Neden yaşıyorum ki ben? Bu soru aslında bizim monotonluğu fark etmemizin ve silkinmemizin ilk adımıdır.

…

Bu sorudan sonra planlar yaparız değişime yönelik. Şu kitap, şu gezi, şu piknik derken monoton olan hayatımıza renk gelir, yaşamımız anlamlanır ve bir oh çekeriz. Artık yaşam içgüdüsü, ölüm içgüdüsünü baş aşağı etmiştir.

…

Sosyal bir varlık olmamızdan dolayı insanlara ihtiyaç duyarız. Bizi anlayan biriyle konuştuğumuzda rahatlarız, çay içmeye birilerini çağırır ya da birilerine gideriz ki günümüz farklı olsun, daha bir keyif alalım hayattan.

…

Tabi insan olunca, insan toplulukları da olur çevremizde irili ufaklı adacıklar misali. İnsan topluluğa uyum sağlamak için farklı gelen yönlerini törpüler, kabul görenlerle yaşamayı öğrenmeye başlar. Bizi biz yapan düşünceler topluluk tarafından dışlanıyorsa değiştirilir ve toplumdaki düşünce yapısı gibi olması sağlanır. Öyle yapmazsak toplum bizi ayıplayabilir.

…

Yabancı adlı romanda; annesini kaybeden Meursault ölümün normal olduğunu düşünüyor ve duygularını toplumun beklediği gibi yaşamıyor. Kendini savunmak için bir fellah’ı öldürmesi üzerine çıktığı mahkemede, Meursault adam öldürdüğü için değil de annesi öldüğünden gözyaşı dökmedi diye yargılanıyor bir nevi…

…

Ve bunun gibi göstermemiz istenilen duyguları, düşünceleri, davranışları sergilemediğimizde yargılanabiliyoruz çevremizdekiler tarafından. Aa öyle de yapılmaz ki, ne kadar düşüncesiz, bence öyle yapmamalıydı gibi yargılarımızla insanları sırf kafamızdaki şekle şemaile uymuyor diye etiketleyip dışlayabiliyor, bununla da kalmıyor yalnız kalmayalım diye yandaş arayıp diğer insanlar tarafından dışlanması için uğraşabiliyoruz…