İçimizdeki Eleştirel Anne Babanın Sözleri

29.10.2015 00:00:01

Efenim, hepimizin içinde bizi sürekli eleştiren bir ses yankılanır. Bu ses gece gündüz demeden sürekli yeterli olmadığımız ve yanlış yaptığımız için bize söylenir durur.

Karşınızdaa İçimizdeki Eleştirel Anne Baba…

…

İçimizdeki Eleştirel anne Babanın misyonu bize hükmetmektir. Kontrol hep kendinde olsun ister ve her daim en iyisini bilen odur. Hatalarımızdan en ince ayrıntısına kadar bahsetmekten hoşlanır. Hatta bunu saatlerce sürdürebilir.Çoğunlukla yaşça büyüktür ve eleştiri yoluyla kişiyi güçlendireceğini düşünür. Ona göre kişi hayata böyle hazırlanır.

…

‘‘ Sen ne kadar dağınıksın!, Tembelsin!, Bir şey de beceremezsin zaten!, Sebze yemiyorsun!, Çok geç yatıyorsun!, Pasaklısın!, İşlerini hep son ana bırakıyorsun!, Bir işini de hemen bitirsen şaşarım zaten!, Şu saçına bak!, Şişkonun biri oldun çıktın! gibi cümleler kurar İçimizdeki Eleştirel Anne Bana. Kişinin fiziksel görüntüsü, değiştirilemeyecek kişilik özellikleri, davranışları, alışkanlıkları saldırı için hedef noktalarıdır. Ona göre yeterli değilizdir ve her davranışımız eksiktir. Ve İçimizdeki Anne Babaya ne kadar yüz verirsek o kadar astarını ister. Boyun eğdikçe ezer, ezdikçe boyun eğeriz.

…

Eleştirel Anne Baba kimliğimizle kendimizle veya başkasıyla konuştuğumuzda şu cümleyi kurabiliriz ‘‘ Aynı annem gibi konuştum’’, ‘‘ Bu cümle babama aitti’’. Bu seslerin sahibi anne babadan başka kişiler de olabilir tabi; teyzemiz, amcamız, dedemiz, öğretmenimiz, komşumuz…

…

Anlayacağımız gibi İçimizdeki Eleştirel Ebeveyn erken yaşlarda gelişir. Davranışlarını, cümlelerini, duygularını çevresinde sürekli olarak bizi eleştiren, suçlayan ve utandıran insanlardan öğrenir. Anne babamız ve otorite figürleri bize küçükken sürekli yaramaz, tembel, dağınık cümlelerini kurar ve bir hata olduğumuzu, hatalı olduğumuzu hissettirirler. Bu cümleler biz büyüdükçe bilinçaltımıza işlenir ve bizim iç sesimiz haline gelir. Gün gelir bir olay sırasında kendimize söylediğimiz ‘‘kendinden utanmalısın!’’cümlesine dönüşüverir.

…

Burada önemli olan nokta vicdanımızı İçimizdeki Eleştirel Anne Baba’nın sesiyle karıştırmamaktır. Eleştirel Anne Baba bizim kişiliğimize saldırır. Vicdanımız ise değerlerimizi ve davranışlarımızı gözden geçirmemizi ister. Söylediklerimizde dürüst müyüz? Söylediklerimizle yaptıklarımız tutarlı mı? sorularını sorar.

…

Aile aşırı mükemmeliyetçi ise ve çıtayı çok yüksek tutuyorsa İçsel Çocuk daha baştan ezilmiş demektir. Anne babalar ne kadar eleştirici ve talepkâr olursa Eleştirel Anne Babanın çocuğun yaşamı üzerindeki o kadar ezici olur. Çocukluğunda yargılanan ve suçlanan çocuk büyüdüğünde de kendini ve diğerlerini yargılamaya ve suçlamaya devam eder.

…

Çocuklukta öğrenilen kendimizden utanma bağımlılığından kurtulmak için İçimizdeki Eleştirel Anne Baba ile yüzleşmek gerekir. Çünkü içimizdeki ses, bizi kim olduğumuzdan dolayı kötü hissettirir. Dolayısıyla bize zarar veren bu sesleri durduramazsak çocuklukta açılan yaraları iyileştiremeyebiliriz. O nedenle İçimizdeki Kendini Savunan Çocuğu ortaya çıkarıp Eleştirel Anne Babaya söylemek istediği ne varsa söylemesine izin verelim ki özgürlüğümüze kavuşalım.

Dipnot: Konuşma sırası artık İçimizdeki Savunan Çocuk’ta…