Bir Ben Var Bir De Benden Geri (2)

14.02.2013 00:34:48

Efenim, geçen hafta dünya oluşmuş, ilk insan yaratılmıştı… Üstünden 40 yıl geçti, onun kaburga kemiğinden kadın meydana geldi. Şimdi o kadın bir anne…

Ne demektir ANNE?

‘’Çocuğu olan kadın, ana, valide…’’

3 nokta kelimelerin kifayetsiz kaldığının göstergesi. Sonsuza uzanan anlamlar bütünüdür aslında.

…

Doğduğumuz andan itibaren yeterince gelişememiş olan biz, ihtiyaçlarımızı giderecek bir bağlanma figürüne ihtiyaç duyarız. Bu figür tahmin edersiniz ki ANNE’dir. Anne çocuk etkileşimi sonucunda oluşturduğumuz bağlanma, ilerideki sosyal ilişkilerimizde bağlanma kaygısı, güven oluşturma, mesafe koyma ve koruma durumlarını belirler.

J.Bowlby incelemiş araştırmış ve çocuklar üzerinde yaptığı gözlemlerde 3 bağlanma şekli ortaya koymuş.

Güvenli Bağlanma: Güvenli bağlanmanın gelişmesi için çocuğun kesintisiz, tutarlı tepki veren, duyarlı ve her zaman ulaşılabilir bir bakım verene sahip olması önemlidir. Güvenli bağlanan çocuk ileride kendisiyle ilgili olumlu bir benlik geliştirir.

Kaygılı/Kararsız bağlanma: Bu örüntüye sahip olan çocuklar, çağırdıklarında annenin yanıt vereceğinden ya da yardımcı olacağından emin olmayan çocuklardır. Bu nedenle ayrılığa direnirler ve anne döndüğünde yatışmazlar. Araştırıcı davranışlarda bulunmaya ilişkin kaygıları vardır.

Kaçıngan Bağlanma: Bu bağlanma şekline sahip çocuklar ise annelerinin yardımcı olacağına ilişkin hiç güveni olmayan çocuklardır. Sürekli olarak çocuklarını geri çeviren ya da reddeden anneleri olan bu çocuklar ayrılığa tepkisiz kalıp anne döndüğünde yakın durmazlar ve öfke tepkisi geliştirirler.

…

Çocuk gözünde anne;

En huzurlu olunan yerdir onun yanı… Bu huzur plasentada başlar, evlenince bile devam eder… Koşulsuz kabul gördüğümüz, herkese karşı bizi koruduğu içindir belki de…Güven ve fedakarlık kelimelerinin tam karşılığıdır… İstediğimiz yemeği yapıp karnımızı doyurandır… Yemek değildir sadece bizi beslemek için kullandığı, sınırını çözemediğimiz sevgisidir… Sınırı yoktur çünkü, bize kızsa da arkası dönük bir şekilde bizi düşünendir… Herşeyimizi anlattığımız, anlatmasak da anlayan kişidir… Hasta olduğumuzda sabaha kadar 3 4 sefer eder, elini başımıza koyup ateşimizi düşürmek istercesine… Duygusal yanımızdır… Gözyaşlarını akıtırken teselli eden oluruz… ‘’Tamam annecim bir daha yapmayacağım’’ ile başlayan cümleler ‘’tamam anne sen üzülme hallederim ben’’lere uzanır yaşla birlikte…

…

Anne gözünde çocuk;

Çocuk değildir, bebektir yaşı kaç olursa olsun… Şükredilecek bir varlıktır… Duaların başında yer alandır… Nasıl büyüdüğü anlaşılmayandır… Aileden çıktığında kendi başına nasıl davranacağını bilmeyendir, annesinin yaşına gelse bile… Sürekli merak edilendir… Hep mutlu olmalı, hiç üzülmemelidir… Şikâyet edilse bile sonunda iyi davranışlarıyla övülendir… ‘’Bir de annesinin sözünü dinlese’’ cümlesini sürekli kullandıran kişidir çocuk…

…

Bir anne- çocuk varsa… Roller değişebilir. Kimi zaman çocuk, annenin endişesini azaltmak için ebeveyn rolüne bürünebilir.

Dipnot: Doğumdan önce oluşan sevgisiyle büyüttüğü sevgimizi diğer insanlara yöneltebiliyorsak bu 14 Şubat gününü annem başta tüm annelere gönderiyorum… İyi ki varsınız.