ÖĞRETMENLERİMİZ

20.11.2013 00:43:55

Pazar günü 24 Kasım…

Öğretmenler günü…

Bolu’daki lokantalar ve çiçekçiler bayram ediyordur…

Yine okul idarecileri öğretmenleri toplayıp yemek yiyecekler…

Yine politikacılar atıp tutacaklar…

Yine siyasiler ve bürokratlar kutlama yarışına girecekler…

Ama yine bir şey değişmeyecek…

Bizlere hayatın anlamını öğreten, memleketin alın yazısını yazan bu kutsal

insanların kaderi yine değişmeyecek…

Yokluklarla boğuşup, her yıl değişen eğitim sistemine alışmaya çalışarak isyanlarını içlerine gömecekler…

Sanıyorum onlar fazla bir şey beklemiyordur…

Sadece fark edilmesini umuyorlardır;

 İnsanlığın yararına olan her şeyi öğretip ve öğütlediklerinin…

 Aydınlığa giden yolda öğrencileri iyiye, doğruya ve güzele götürmek için mücadele verdiklerinin…

 Öğrencilerine ilmin dışında kalp ve gönül zenginliği de sunmak için gösterdikleri fedakârlık, sabır ve özverinin…

 Yurdun umudu olduklarının…

Bu vesile ile sizlerle bir mektuptan alıntıları paylaşmak istiyorum. (Bu mektup ABD’nin 16 ncı başkanı Abraham Lincoln tarafından oğlunun öğretmenine yazılmıştır.)

“Öğrenmesi gerekli biliyorum; tüm insanların dürüst ve adil olmadığını, fakat şunu da öğret ona: Her alçağa karşı bir kahraman, her bencil politikacıya karşı kendini adamış bir lider vardır. Her düşmana karşı bir dost olduğunu da öğret ona.

Zaman alacak biliyorum, fakat eğer öğretebilirsen, kazanılan bir doların, bulunan beş dolardan daha değerli olduğunu öğret.

Kaybetmeyi öğrenmesini öğret ona ve kazanmaktan neşe duymayı.

Kıskançlıktan uzaklara yönelt onu.

Eğer yapabilirsen, sessiz kahkahaların gizemini öğret ona. Bırak erken öğrensin, zorbaların görünüşte galip olduklarını...

Eğer yapabilirsen; ona kitapların mucizelerini öğret. Fakat ona; gökyüzündeki kuşların, güneşin yüzü önündeki arıların ve yemyeşil yamaçtaki çiçeklerin ebedi gizemini düşünebileceği zamanlar da tanı...

Okulda hata yapmanın, hile yapmaktan çok daha onurlu olduğunu öğret ona.

Ona kendi fikirlerine inanmasını öğret, herkes ona yanlış olduğunu söylediğinde dahi...

Nazik insanlara karşı nazik, sert insanlara karşı sert olmasını öğret ona.

Herkes birbirine takılmış bir yönde giderken, kitleleri izlemeyecek gücü vermeye çalış oğluma.

Tüm insanları dinlemesini ve sadece iyi olanları almasını da öğret...

Eğer yapabilirsen üzüldüğünde bile nasıl gülümseyebileceğini öğret ona. Gözyaşlarında hiçbir utanç olmadığını öğret.

Ona, kuvvetini ve beynini en yüksek fiyata satmasını, fakat hiçbir zaman kalbine ve ruhuna fiyat etiketi koymamasını öğret.

Uluyan bir insan kalabalığına kulaklarını tıkamasını öğret.

Ona nazik davran ama onu kucaklama. Çünkü ancak ateş çeliği saflaştırır.

Bırak sabırsız olacak kadar cesaretine sahip olsun, bırak cesur olacak kadar sabrı olsun.

Ona her zaman kendisine karşı derin bir inanç taşımasını öğret. Böylece insanlığa karşı da derin bir inanç taşıyacaktır...

Bu, büyük bir taleptir, ne kadarını yapabilirsen bir bakalım...”