TECRÜBE…

29.05.2013 00:40:54

“Bir gün Napolyon düşman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkânına girmiş, bakkala hemen kendisini saklamasını emretmiş. Bakkal da Napolyon'u uygun bir yere saklayıp, biraz sonra gelen düşmanları da;

-Az evvel biri koşarak şu tarafa kaçtı, diye savuşturmuş.

Nihayet biraz sonra Napolyon'un muhafızları yetişmişler. Bakkal ömründe bir daha karşılaşamayacağı Napolyon'a sormuş;

-Efendim, af buyurun ama merak ettim. Ölümle bu denli burun buruna gelmek nasıl bir duygu?

Napolyon birden öfkelenmiş;

-Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine konuşabiliyorsun? diye bağırmış.

Hemen askerlerine, adamcağızı kurşuna dizmelerini emretmiş. Askerler bakkalın gözünü bağlayıp, karşısına dizilmişler. Mermiler namlulara sürülmüş, artık 'ateş' emri verilecek... Adam içinden (Ah, ne yaptın sen? Şimdi boşu boşuna ölüp gideceksin ) diye düşünürken, arkadan bir çift el uzanmış, gözündeki bağı açmış. Karşısında Napolyon varmış. Tek cümleyle cevaplamış Napolyon :

-İşte böyle bir duygu!...”

Yaşayarak öğrenmek, bedeli en yüksek öğrenme biçimidir.

Ama en kalıcı olanıdır ve getirisi en yüksek olandır.

Tecrübedir getirisi…

Ve tecrübeyi yaşamaktan başka edinme yolu yoktur...

KISA KISA…

Humeyni Şah’ı devirip iktidara geldikten bir süre sonra sonra, İran’da birine sormuşlar:

- Devrim hayatınızda neleri değiştirdi?

Adam yanıt vermiş:

- Eskiden dışarıda içer evde ibadet ederdik, şimdi evde içiyor dışarıda ibadet ediyoruz!...

******

Usta'ya başarısının sırrını sormuşlar.

- İki kelime demiş:
- Doğru kararlar.
Hepimizden farklı olarak, sürekli doğru kararları nasıl alabildiğini sormuşlar.
- Tek kelime demiş:
- Tecrübe.
İyi de kardeşim bu tecrübe denen şeyin sırrı neymiş?

Usta, deriiin bir iç geçirmiş ve şöyle demiş:
- Yanlış kararlar!

*****

Unutmayın!...

Savaşa karar verenlerin çocukları daima cephenin uzağındadır.