ÇAĞDAŞ İNSAN

13.02.2013 00:58:59

Geçenlerde bir arkadaşım anlatmıştı….

Yıllar önce eşinin görevi nedeniyle Fransa’nın orta bölgesinde küçük bir kasabada, yaklaşık iki yıla yakın yaşamışlar…

Eşi öğretmen olarak görevli olduğu için kasaba halkı ile biraz daha haşır neşir olmuşlar, oldukça da iyi arkadaşlıklar kurmuşlar…

İlk gittiği günlerde sabah erkenden kalkmış, hem kasabayı tanımak, hem de spor yapmak için yürürken, yerleri süpüren, el arabası ile evlerin önündeki çöpleri toplayan bir adam dikkatini çekmiş…

Eli ayağı düzgün, oldukça da kibar biriymiş…

O günden sonra adam bizimkinin gözüne iyice takılmış…

Sabahın köründe, kimsenin olmadığı o saatlerde o kadar ciddi, o kadar düzenli çalışıyormuş ki, bizim arkadaş şaşkınlık içinde kalmış…

Neyse…

Eğitim yılı sonunda kasabada bir parti düzenlenmiş, arkadaşım da eşiyle birlikte partiye katılmak üzere salona gitmiş…

Salona girer girmez bir de ne görsün?

Bizim belediye temizlik işçisi, kasaba okulunun idarecisi ve kasabanın en güzel kadını olan bayanı kaldırmış dans ediyor…

Bizimki şaşırmış…

“Helal olsun be sana” demiş, “hem kendini partiye davet ettir, hem de kasabanın en güzel hatununu dansa kaldır…”

Onların sarmaş dolaş bu dansını hayran hayran seyrederken, 10 yıldır evli olduklarını öğrenmiş ve şaşkınlığı iyice artmış…

Neden mi?

Çünkü, arkadaşım bizden biri…

*****

Ne öğrendik biz? Her şeyin tersini…

Herkesin haddini bilmesi gerektiğini…

İşimizin, hayatımızı devam ettirmek için bir araç değil de, amaç olduğunu…

Esas olanın para olduğunu…

İnsanın değerinin kişilikle, bilgiyle değil de, unvanla yükseleceğini…

Sadece ahkâm kesmeyi…

Kendimiz gibi olmayanları küçümsemeyi…

*****

Her meslek önemlidir…

Meslekler toplumdaki insanların ihtiyaçlarından dolayı ortaya çıkmışlardır…

Aynen devlet denen sistemin ortaya çıkışı gibi…

Çağdaş bir toplum, diğer toplumlara göre kendi insanlarının ihtiyaçlarını en iyi şekilde karşılamayı becerebilen toplumdur.

Çağdaş bir insanın en büyük meziyetlerinden biri de, kendinden olmayan, kendi gibi düşünmeyen insanlara da en az kendisine duyduğu saygı kadar saygı duymaktır.

Unutmamak lazım…

Esas olan insandır…

Yunus Emre’nin dediği gibi;

“Elif okuduk ötürü
Pazar eyledik götürü
Yaratılanı hoş gör
Yaradan’dan ötürü”