EN ÖNEMLİ ŞEYLERİN

20.04.2013 00:40:53

En önemsizlerin insafına bırakılmaması gerektiğini bilmeyen var mı? İşte bunun için de yüz binlerin yönetimini üslenmeye aday olanların, bazı hasletlere sahip olması gerekirdiyerek, düşüncelerimi söylemeye başlamak istiyorum.

Bir gün bir delikanlı odama girip benden iş istedi. Bende; “ Sen ne iş yaparsın?” diye sorunca iş isteyen delikanlı, “ Ne iş olsa yaparım.” Deyince, ben de üç aylık bir çalışma sonucunda lama silme çeken bir haddehaneyi yuvarlak demir çeker duruma getirdiğimiz için gerçekten de çok yorulmuş olduğum için o delikanlıya; “ Kardeşim seni Allah gönderdi. Madem ne olsa yapıyorsun. Gel şu benim masaya otur da, ben de gidip senin sayende bir iki hafta dinleneyim bari .” deyince bana “ Müdür bey ben öyle demek istemedim.” Dedi

Burada söylemek istediğim o ki bir insan çalışmış olduğu işte oldukça başarılı olabilir. Hatta o konusunda Türkiye’nin sayılı uzmanlarından da olabilir. Ama gelgelim sevk ve idare başlı başına bir uzmanlık konusu. Çünkü işin içinde insan var.

Bu konuda silahlı kuvvetleri göz önüne alacak olursanız, sevk ve idare sanatı konusunda uzmanlık payesine erişmiş kurmay sayısı, ordu mevcudunun kaçta kaçıdır. Bir bakın.

Yöneticilik vasfı doğuştandır. Okuyarak yöneticilik olmaz. Okumak, dağa çıkan bir insanın görüş alanının genişlediği gibi görüş alanı genişletirse de, iş icraata gelince arzu edilen neticenin alınmayacağı anlaşılır. Burada kastımız okumanın gereksiz olduğunu söylemek değil, yöneticide olması gereken hasletlerden sadece biridir.

Bu konularda birkaç örnek vererek konunun daha iyi anlaşılmasını sağlamak istiyorum. Yozgatlı bir tacirden bahsedeyim bu arada. Karşıdan gelen birinin kendisinden para isteyeceğini anlar anlamaz yazıhanesinden fırlayıp o adama doğru ilerlerken, o adama da; “ Ya kardeşim inan ki seni Allah gönderdi. Bir senedim vardı. Ödeyemedim. Varsa biraz para ver de şu senedi ödeyeyim. Bu hafta içinde sana öderim.” Der. Tabii ödünç para istemeye gelen adamın durumunu siz tasavvur edin. Çünkü ödünç para alanın parayı ödemek maksadıyla istemediğini pek ala bildiği için bu yola başvuruyor.

İkinci örneği, bir zamanlar Asfalt Osman diye ünlenen İzmir belediye başkanı olan Osman Kibardan vereyim.

Yeni kurulmakta olan bir mahallenin muhtarı, mahallesine yol yapılmasını ve elektrik çekilmesini ister. Osman Kibar muhtara ikisi bir arada olmaz. Bu sene elektrik verelim. Nasip olursa önümüzdeki yıl da yolu yaparız der. Gerçekten de elektrik hatları çekilmeye başlanır.

Fakat muhtar sade elektrikle tatmin olmamış olacak ki tüm mahalleyi ayaklandırır. Ben ortalıkta görünmeyim. Siz mahalleli olarak belediye çıkarma yapın ki yolumuzda yapılsın taktiğini verir. Bunun üzerine mahalle sakinleri bir araya gelip belediyeye gitmeye karar verirler.

Belediye gelirler. Osman Bey hepsiyle görüşemem aralarından beş kişilik bir heyet seçsinler onlarla görüşeyim der. Mahalleli de aralarından beş kişilik bir heyet seçerek Osman beyin makamına varırlar. Heyetin başı olan kişi; “ Efendim biz bu yılı lamba ile de geçirirdik. Bize öncelikle yol gerekirken elektrik getiriyorsunuz. Çoluk çocuk okula diz boyu çamurda gidiyor. deyince, Osman bey bu işi muhtarın organize ettiğini anlar. Ve de hemen ; “ Kardeşim ben ne yapayım? Muhtarınıza öncelikle yolunuzu yapalım dememe rağmen ille de elektrik diye tutturdu. Bende onun ısrarı karşısında elektrik döşetmeye karar verdim.” Diye konuyu açıklayınca, heyet hemen ayaklanıp Osman beyden izin alıp makamdan çıkarlar. Düşünün, mahalleliyi belediye başkanının huzuruna taşıyan muhtarın halini.

Bir yönetici tilki kadar kurnaz, bir balet kadar kıvrak, oldukça zeki, Akıl sürüsü olan maiyetindeki insanları yönetecek aklın da sahibi olmalı diye tanımlıyoruz.

Her insan kendini saydığım hasletlere sahip olarak görür. Âmâ böyle bir makama gelince koltuğun kendisini yuttuğunu görünce o zaman kaç okka kaç dirhem olduğunu anlar. Âmâ o zamanda vakit geçmiş olur.

HOŞÇA KALIN