İNSAN AŞIRDI MI EMMİSİNE HALA DERMİŞ

11.08.2012 00:52:39

Karabükte çalışırken bizim patron İskenderun tarafında bir fabrika kurmaya niyet etmişti.Bunun için fabrikanın planlarını çizdirmiş buna göre de yavaş yavaş makine imalatına başlamak için gerekli malzemeleri temin yoluna gidiyordu.Elektrik motorları hariç diğer makine aksamlarının tamamı yerli olarak imal edilecekti.Dişlilerin döküm siparişleri verilmişti.

Haddehanenin arkasında bir atelye oluşturularak imalata başlanmıştı. İmalata burada başlamanın nedeni

Mesai dışı Demir çelik fabrikalarının tecrübeli elemanlarından faydalanmaktı. Ve nitekim makine imalatında Muhittin ustadan fayadalanırken, çelik konstrosiyon konusunda da Nihat Ustadan faydalanıldı. Zaten Nihat usta emekli olmak için müracaat etmişti. Yani emekli olmuştu.

Gerçektende konusunda uzman olan Nihat usta çocukla çocuk büyükle büyük olabilen nadir insanlardan biriydi. Hayat onu pişirmişti. Onun girdiği yerde üzüntü diye bir şey olmazdı. O neşeli haliyle herkese ilham kaynağı olurdu.

Ben lisede okuyan iki oğlumu sokakta boş gezmesinler diye fabrikaya getirip bir yaz boyu çalıştırıyordum. Bir gün Ankarada üniversite de okuyan kızımıda fabrikaya getirmiştim. Nihat usta benim çocuları hep beraber fabrikada görünce çocuklara; “Oğlum ananızı da getirseydiniz ya’’diyerek benim çocuklara takılmıştı.

Nihat usta alkolü çok sevmesine rağmen ramazan ayı geldimi de bir gün bile orucunu kaçırmazdı.

Ramazan ayında bir Cuma günü günüydü, mesai bitmiş benim arabayla eve gidiyorduk. Komşu olduğumuz için çoğu zaman birlikte gidiyorduk. Ben gecikecek olursam servisle gidiyordu Nihat usta. Tam bac meydanına gelmiştik ki Nihat usta dur da şuradan bir pide alayım dedi. Fırının önünde durdum. Nihat arabadan indi. Fırına girdi. Tam bu sırada benim önüme benim araba gibi beyaz şahin marka bir araba durdu. Nihat koltuğunun altına aldığı sıcak pide ile benim önümde duran şahinin kapısını açıp iri yarı olması dolayısıyla önce ayakları dışarıda olarak koltuğa oturdu. Sonrada ayaklarını içeri çekti. Bu arada biz kendi arabamızda gülme krizi geçirirken, Nihat ustada yerine tam oturunca kapıyı çeker ve ; “Allahıma çok şükür bu günde rızkımızı temin ettik. Yarına Allah kerim” dedikten sonra direksiyondakine hiç bakmadan, beni sanarak; “Sürsene oğlum daha neyi bekliyorsun” der.

Direksiyondaki nereye süreyim der. Ama Nihat onu anlamaz. Fakat arkadan biri; “Olur böyle yanlışlıklar. Ben de aynı şekilde kaç defa şaşırdım” deyince Nihat usta şöyle soluna bir döner ki ne direksiyondakini, ne de “olur böyle yanlışlık” diyeni tanır. Yanlış bir arabaya bidiğini fark eden Nihat mahçup bir eda ile özür dileyerek öndeki arabadan indi. İndi inmeye ama oradan bizim evlere altı kilometre olan uzaklık boyunca, beni neden uyarmadın diye bana kızıp durdu. Ben arabadan inip de evime girdiğim halde hala gülüyordum.

HOŞÇAKALIN