DOSTLUK ÜZERİNE

06.04.2012 00:43:25

Akıl, insanlara tanrı tarafından en adil bir şekilde dağıtılmış olmalı ki ben bu yaşa gelinceye kadar aklından şikayet eden birine rastlamadım.Zira

İnsanları hayvanlardan ayıran yegane şeyin akıl olduğunu bilmeyen yoktur sanırım.İnsanlar bir an akıldan uzaklaşacak olurlarsa insan kılıklı hayvanların ortaya çıktığını görürsünüz.

Medeniyetin zirve yaptığından bahsederken, asrımızda,medeniyetin çıldırttığı,insanlık vasfını yitirmiş olan bir güruhu görmek için bazen sirklere gitmemize bile gerek kalmaz.Zira etrafınıza baktığınız zaman, sirktekilerden daha tehlikeli olanları sokaklarda görmek mümkün oluyor .

Akıldan uzaklaşan bazılarının, hayvanlaşarak sokak ortasında yıllarca aynı yastığa baş koyduğu eşini sokak ortasında ,bir çıtanın avına saldırdığı gibi saldırarak,paramparça ettiğini Zaman zaman ,yazılı ve görsel basından okuyor ve görüyoruz.Bu işi yapanlar ya akıl dağıtılırken kapının arkasına gizlenenler, veya o anda aklını bohçalayıp tavana asanlardır.

Be gafil ,sepet koluna herkes yolun diyerek yola devam etmek varken, insani hasletlerden uzaklaşmanın alemi var mı?

Sonrada bu tipler devlet tarafından,kış hazırlığı olarak satın alınıp da kömürlüğe stoklanan odun gibi hapishanelere stok ediliyor. Bazı yetkililerin saldım çayıra, Mevla kayıra kabilinden tutumlarından dolayı içerde ıslah olacağı yerde yaş iken stoklananlar orada tam olarak kuruyup küçücük bir kıvılcımla bile tutuşacak hale geliyorlar veya getiriliyorlar.

Akıl o kadar önemli ki, akılı, yeryüzünden kaldırsalar, Şeyh Sadi’nin dediği gibi inanın hiç kimse akılsız olduğunu kabul etmez.

Biz insanlar yaşadığımız sürece, önümüze çıkan çok çeşitli meseleleri çözmek için uğraşıp dururuz.Bu meseleleri çözebilmek için öncelikle bize akıl,ve de meselenin büyüklüğüne göre de bizden desteklerini esirgemeyecek arkadaşlara ihtiyacımız var.

Hayatta mutlu olmadıklarını söyleyenler,hayattan mümkün olamayacak şeyler bekleyenlerdir. Aklını kullananlar bunun da üstesinden gelirler.Hele de candan bir arkadaşa sahip olurlarsa.

Arkadaş seçmek, tezgahtan sebze veya meyve seçmeye benzemiyor.Çünkü onlardan farklı olarak karşımızdakinin bir insan olup bir ruha sahip olması dolayısıyla onları okkalayarak değil ruhen tanımak gerekiyor.

İşte onun için arkadaş seçimi oldukça önemli.Malum arpadan da un olur ama yufkası açılmaz.

Öyle bir arkadaş seçmeliyiz ki bizim uğrumuzda onun ,onun uğrunda da bizim seve seve canımızı vermemize değmeli.Gerçek arkadaş gölge gibidir.Eğildiğimizde eğilen, doğrulduğumuzda doğrulan ve de düşsek bile, yine de peşimizi bırakmamalı arkadaş dediğimiz.Dert ortağımız can yoldaşımız olmalı her şeyden önce arkadaşımız.

İşte bunun için arkadaşları sık sık aramalıyız.Özellikle de arkadaşlarınızın sıkıntıya düştüğünde ,refah içinde yaşadığı zamankinin en az iki üç katı aramakta fayda var. Geçek dost olduğumuzu ortaya koymalısınız.Sık sık ziyarete gitmek gerekir.Çünkü kullanılmayan yolları zamanla çalı çırpı bürür.
Publilius Cyrus’un arkadaştan bahsederken;’’En iyi arkadaşlarımızın hayvanlar olduğunu da unutmamak gerekir.Çünkü onlar ne soru sorarlar ne de kusur kabahat bulurlar.’’diyor. Yukarıda bahsettiğimiz tipler göz önüne alınırsa bu söz doğru değil mi Allah aşkına?

Kusursuz arkadaş bulmak mümkün mü? Armuda saplı üzüme çöplü diye kusur bulmaya kalkarsak bunun adı dost aramak değil , bu doğrudan arkadaş istememektir bana göre.En iyi arkadaşın rahatlıkla bize kusurlarımızı düzeltmemiz için ikazda bulunanlar olduğunu da unutmamak gerekir.

Özet olarak arkadaşlık bir uzak doğu atasözünde dendiği gibi ‘’mantar yemeğine benzer .zira zehirli olup olmadığı ancak yedikten sonra anlayabiliriz.

Okumaktan sıkılma hastalığına yakalanmış bir topluma yazabildiğin kadar yaz .Değişen bir şey olacağını sanmıyorum.Ama yine de yazmaya çalıştığım için Allah bize de akıl versin demeden edemiyorum. Demem o ki :

- Adın ne?

- Kör Reşit

- Öyleyse oğlum sen söyle Sen işit.

HOŞÇAKALIN