Reddedilen İçimizdeki Çocuk’un Öfkesi

22.10.2015 00:00:02

Efenim, öfke istismara verilen doğal bir tepkidir, diyor Capacchione. Kişi kötü bir muamele gördüğünde, utandırılğında, cezalandırıldığında ya da itilip kakıldığında bir çocuğun öfke hissetmesi son derece doğal bir tepkidir. Hepimiz çocukken bizi sinirlendiren olaylar yaşamışızdır. Eğer hissetttiklerimizi makul bir şekilde ifade etmemize izin verilmeseydi, öfke tehlikeli olarak algılanıp yasaklansaydı, Öfkeli Çocuk muhtemelen çok derinlere saklanırdı.

…

Öfkesini hissedip ifade etmekte zorluk yaşayan insanlar zaman zaman korkuya kapılırlar çünkü bir volkan gibi patlayıvereceklerini düşünürler. Bu beklenen bir durumdur. Öfke yıllar yılı içimizin derinliklerinde gömülü kaldığında her an patlayacak bir mayın haline gelir.

…

Derinliklerimize gömülen öfke, çoğu zaman vücutta bir yerlere saklanır. Baş ağrısı, yüksek tansiyon, kalp hastalığı, kanser ya da öfke ile ilişkilendirilen diğer hastalıklar, içeride saklı öfkenin yansımalarıdır. Ayrıca dışa vurulmayan öfke, ilişki bağımlılığı örüntüsünün bir parçasıdır. Bu durumdaki kişiler yaralayıcı muameleyle karşı karşıya kaldıklarında bunu göz ardı ederler, buna mantıklı bir açıklama getirirler ya da muameleyi tamamen inkâr ederler. Öfkeyi bir çocuğun yaptığı gibi dışa vurabilmek bu zor duyguları kabul edebilmemizi ve serbest bırakabilmemizi sağlar.

…

Öfkesi sağlıklı bir biçimde ifade edilmesine izin verilmeyen bir çocuğun psikolojisinde hasarlar meydana gelir. Öfkenin kötülükle eş değer olduğunu ve her ne şekilde olursa olsun saklanması gerektiği öğretilerek yetiştirilen bir çocuk, öfkeli hissettiğinde bu tür duygulara sahip olduğu için kendisinin kötü bir çocuk olduğunu düşünecektir. Hâlbuki bize kötü muamele eden kişilere karşı öfke beslememiz doğal bir duygudur. Ama öfke hissettiğimiz için cezalandırılırsak öfke bastırılarak derinlere gömülür ve orada kalır.

…

Öfkelendiğimizde sesimizi yükseltiriz, hareketlerimiz kabalaşır ve fiziksel, duygusal şiddet içeren davranışlar sergileriz. Öfkeyi başkalarını incitmeden dışa vurmanın harika bir yolu kille çalışmaktır. Kilin harika olmasını sağlayan onu ezip bükerek tüm duygularınızı ifade ettikten sonra yeniden şekillendirip kullanabilecek olmanızdır. Kendimizi nasıl hissediyorsak o da öyle şekil alır. Daha kolay bulunan bir diğer malzeme yastıklar ve minderlerdir.

…

Bir diğer yöntem ise içimizdeki Öfkeli Çocuk ile iletişime geçmektir. Yapacağınız, en son öfkelendiğiniz anı düşünün. Nasıl bir durumda olduğunuzu ve neler hissettiğinizi hatırlayın. Sonra da İçinizdeki Çocuk’tan bu halini anlatan çizimler (baskın olmayan elinizle) yapmasını isteyin. Bunun için renkli kalemler kullanabilirsiniz. Bunları yaptıktan sonra İçinizdeki Öfkeli Çocuk’u yine baskın olmayan elinizle çizin ve buna bir isim verin. İsim verdiğiniz İçinizdeki Öfkeli Çocuk’a baskın elinizle sorular sorun ve onun cevaplarını yine baskın olmayan elinizle cevaplayın ( Baskın olmayan el İçimizdeki Çocuk’u sembolize eder). Öfkeli bir çocuk olmanın nasıl bir his olduğunu sorun, onu öfkelendiren nedir, öfkesini ne yaparsa gösterebilir, bu konuda ne istiyor bizden? Sonra da sakinliğin keyfini çıkarın…

Dipnot: Öfkemizi ne bastırıp şiddetlendirmeli ne de şalterlerimiz attığı anda göstermeli. İkisinin arasına bir durak daha ekleyip o durakta bir değerlendirmeli; nedir ne değildir, ne istiyor diye…