AKILLI GEÇİNME KURNAZLIĞINI BIRAKALIM DA AKILLI OLMAYA ÇALIŞALIM

25.03.2015 00:00:02

Sayın Okurlar;

Genel de dostluklarda, çeşitli müşavere meclislerinde, konuların kapsamı, anlamı dikkate alınarak, konuşmalar içerisinde bazen (akıllı geçinmeyi bırak da akıllı ol derler.) akıl fukaralığında akıllı geçinmek bir suret, akıllı olmak ise aklın aslıyla yani özüyle bütünleşmesidir. Bu nedenle, bir meselenin aslı, özü, gerçeği varken suretleri ile uğraşan, bunları devamlı gündeme getiren akıl da arıza vardır. Örneğin; teşbihimizde hata olmazsa, bir insan devamlı ben akıllıyım diyorsa veya akıllı geçinmeye devam ediyorsa, öte yandan, eli işte gözü de oynaşta ise bunda, ya akıl fukaralığı vardır ya akıl tutulması vardır veya şovmen bir gidişe özenti vardır. Böyle bir kafa, evvela kendisine faydalı olmaz ki başkalarına faydalı olsun. İşte zamanımızda, günümüzde, her gün şahit olduğumuz, esef verici, utanç dolu, vurmalı kırmalı, çarpmalı, yaralamalı bir çok nahoş olaylar. Bütün bunların suçlusu kim? Bütün bunların suçlusu, tek kelime ile her kim olursa olsun kendisini tanımayan, akıllı olduğunu zanneden ancak insan şeklinde yaratılmış iki ayaklı insan müsveddeleridir.

Gelelim sadede aslında, bizim ne bal alan ile ne de pekmez satan ile işimiz olmaz. Biz mümkün olduğunca işimize, düşüncelerimize, söylediklerimize ve geleceklerimize bakarak az veya çok insanlara faydalı olabilmek için doğal görüntülerimizi esirgemeyiz.

Sayın Okurlar;

her zararlı ve gösteriş budalası insan, sahte para üzerine, gümüşü sıvazlayıp üstüne de zenginlerin adını kazıyan, onlardan şefaat dilenmek durumunda olan, kalpazan gibidirler. Yalancı filozofun konuşmaya fazla cesaretinin olmayışı, Hak’kın, hak yolunun onu gelecekte ziyadesiyle perişan etmesinden olan korkusudur. Bilinmelidir ki gerçekten akıllı olmak güneş gibidir. Çünkü güneşin kaldıramadığı karanlık, bizim nefesimizde kuşluk vakti olur. Akıllı geçinen akılsız, ruh hastası, neyi tutsa neyi ellese hastalık gelir. Halbuki bir kamil insan, bir arif insan, örneğin; bir küfür dahi etmiş olsa dinleyenleri etrafında ondan gelen itimat müessesesine bağlı olarak millet olurlar.

Akıllı geçinen karga, kendini, rengini, ötmesini, karalığını bundan böyle çirkinliğini görebilseydi, üzüntüsünden kar gibi erir giderdi. Dikkat edilirse, akıllı geçinen her serseri sarhoş, odasını döner görür. Hiç demez ve bilmez ki bu sarhoş kafa da dönen oda değil, ta kendisidir. Bundan böyle, sevgi, saygı ve gerçekçilik insanlık vasıflarıdır ama öfke, şiddet, sert sözler ve suret aklı, hayvanlık vasfıdır. Nitekim ne zaman itin dili yaldan, hırsızın eli mal çalmaktan yorulmuştur? Akıllı geçinen serserinin, mal ve altını bir nevi başı için şapka gibidir. Hiç demeyiz ki devamlı şapkaya sığınan ve onu dört gözle arayan ve aramaya götüren başının kelliğidir. Bundan böyle, akıllı geçinen serseriler, bu dünya da denenmese idi, Allah korusun çoğu savaşta yetim kesilirlerdi.

Son söz; az da doğruyu, iyiyi, güzeli anlatan sözdür. Bunun için, göze tükürük sürmekle ağlamak olmaz. Çünkü öz ağlamazsa göz ağlamaz.