MÜCADALE ÇALIM ATMAKLA OLMAZ ( Bilgiyle ve tecrübeyle olur.)

09.06.2014 00:00:01

Sayın Okurlar,

Dünyanın kuruluşundan bu tarafa, bazı insanlar, çalımla, kibirle, şekille velhasıl olduğundan daha büyük olmaya ve görünmeye çalışırlar. YANİ, UZUN GÖRÜNMEK İÇİN, AYAKLARINA TAHTA BAĞLAYAN DÜŞÜNCE DE ARIZA VARDIR. Nitekim, her şey aslıyla kaimdir ve yine her şey, netice itibariyle, aslına rücû eder. Bu, aslında doğanın bir kanunudur.

Sayın Okurlar,

En basitiyle; Örneğin, yapamıyorsam, yapabileceğim şeyleri istemem daha faziletli olur. İstediğimizi elde edemiyorsak, mevcut olanı sevmeye çalışmalıyız. Yani, hadiselerin, istediğim şekilde gelmesi her zaman beklenemez. Nasıl geliyorsa, öyle gelmesini isterim. Böylece insanlar daha mutlu olur. Nitekim, işimin yapılmasını istiyorsam, evvel emirde kendim giderim. İsteksizsem veya istemiyorsam başkasını gönderirim. Olay bu. Alçak yerlerin tepeciği, bunun için kendini dağ zannedermiş. ŞEKİL, ÖZENTİ, DOLAYISIYLA OLDUĞUNDAN FAZLA GÖRÜNMEK VE DEVAMLI KİBİR, KOLTUK DEĞNEĞİ GİBİDİR. İNSANI BİRAZ YÜKSELTSE DE BOYUNU KESİNLİKLE UZATMAZ. VASIF YÖNETMELİĞİ CILIZ VE KISIR OLAN KÜÇÜKLERİN, DÜNYADA BÜYÜKLÜK TASLAMASI KADAR TEHLİKELİ BİR ŞEY YOKTUR. Örneğin, horozun (sabah güneşi benim sesime göre doğuyor), düşüncesi tam bir horoz kafasındandır.Dört tane tavuğuna çöplüğünde horozlanan horoz, gökyüzünde Doğanı, Şahini, Atmacayı gördüğü zaman kaçacak delik arar. Bu bakımdan, eşek boyamakla at olmaz, örs yumrukla kırılmaz, olgun ve dolgun başaklar da boş olmaz. Dolayısıyla, eğilen, ağırlıklı, mütevazı ve saygın baş TAÇ giyer. Eğer karakter, bir ağaç ise şan ve şeref o ağacın gölgesi gibidir. Biz, daima o gölgeyi düşünürüz. HALBUKİ ASIL GERÇEK O AĞACIN KENDİSİDİR. BUNDAN BÖYLE GERÇEĞİ, İNSANLARIN ÖLÇÜLERİ İLE DEĞİL, İNSANLARI GERÇEĞİN ÖLÇÜSÜ İLE TANIMAK GEREKİR. BİLMEDİĞİNİ BİLMEYEN ÇOK BİLMİŞİN SON MERHALESİ, REZİL RÜSVA OLMAKTIR. BU MEVZUDAKİ KONULARIN ( KENDİSİNİ BİLMEKLE, TANIMAKLA, ASİL VE MÜTEVAZİ OLMAK GİBİ GÜZEL ÖZELLİKLERLE İLGİSİ VARDIR.) Ağır yongaları yel kaldırmaz, özenti bozmalarıyla yola çıkılmaz. Akıllı insan bunun içindir ki şarlatanın koluna takılmaz. Netice itibariyle, yeni yetmeler, şımarıklar, ihtiras sahipleri, akıllılardan pek az şey öğrenirle ama akıllılar bunlardan çok şey öğrenir. İnsanın yaratanını ve kendisini tanıması kadar dünyada güzel bir şey yoktur.