LAFI BIRAKALIMDA İŞİMİZE BAKALIM

20.04.2014 16:57:44

Sayın Okurlar;

Zamanla, yaş geçiyor, yol bitiyor, insanlarda bu fani dünyadan göçüyor ama gel görki çene, yani laf, söz bir türlü bitmek bilmiyor. Bir zamanlar,

( ağzı olan konuşuyor) diye bir söz vardı. Sözün doğru, iyi ve gerçek olanı zaten gök kubbede çınlıyor. Nitekim, bilen, gören, düşünen ve gerçekten, kültürüyle, tecrübesiyle de müsemma olan, beyefendiler, hanımefendiler, az da özü ifade ederken, demeçleriyle vatandaşı aydınlatabiliyorlar. Bunların dışında birde çenesi düşükler vardır. Burada hayrete mucip olan şey şu; Hitabet evvela bir sanattır. Yani, tahsili, terbiyesi, tecrübesi, ikna kabiliyeti, inandırıcılığı, ayrıca gerçekleri görerek ve yasalardan yana bir tarafsızlık içerisinde konuşanlar, hem dinleniliyor, hemde kendilerine karşı çok büyük saygı duyuluyor. Sözün, altı üstü, ortası yoksa, yani (iş ola gibisinden yaranmaya ve yalakalığa giren sözlerin neresine, nesine) inanılacak?

Sayın Okurlar;

Biz yazımızın özüne gelelim ve düşüncelerimizi genelde izah etmeye çalışalım.

CEVAHİRCİLER ÇARŞISINDA BONCUK, BİR ARPA KADAR KIYMET İFADE ETMEZ. YANİ, İNCE, ZAYIF, ANCAK KUVVETİ FEVKALADE OLAN ARAP ATI, TAVLI BİR MERKEPTEN ELBETTE İYİDİR. KAFESİN ALTIN, GÜMÜŞ, SEDEF, İNCİ OLMASINA BAKILMAZ. İÇİNDEKİ KUŞA BAKILIR. Dolayısıyla çok söz, boş sözdür, boş sözlerde moloz gibidir. Dünyada hiçbir akıllı ve sözü dinlenilebilen insan kalmasa dahi, kimse kalkıp ta lafazanın, gevezenin sözüne itiraz etmez. SÖZÜ, SOHBETİ DÜZGÜN, SAĞLAM OLAN BİR HATİP, DEVLETTEN DÜŞSE DAHİ GAM YEMEZ. ÇÜNKÜ; O GÜZEL SÖZLERİN SAHİBİ OLAN KİŞİNİN ZATEN KENDİSİ BİR DEVLETTİR. LAFINI SÖZÜNÜ BİLMEZ HÖDÜKLER, SÖNMÜŞ ATEŞİ KÖRÜKLER DERLER. (KELLİMÜNNASE, AlÂ KADRİ UKULLUHİM) YANİ İNSANLAR AKLI NİSBETİNDE KONUŞACAKLARDIR. Asılsız, manasız, aslı astarı olmayan sözü BENDE SÖYLESEM, BAŞKALRIDA SÖYLESE, NETİCE İTİBARİYLE BEN SÖYLER BEN İŞİTİRİM, SEN SÖYLER, SEN İŞİTİRSİN, ZAMAN GEÇER O KADAR. EDEP, TEDBİR VE AKIL SAHİBİ İNSAN, BAŞKALARINI SUSMUŞ GÖRMEYİNCE SÖZ SÖYLEMEZ. YOLU DÜZGÜN, DOĞRU, AYDIN VE GERÇEKLERLE DOLU İNSAN,BOŞ SÖZLERE KULAK ASMAZ. Dolayısıyla insan, sözlerin, daima faydalı, verimli ve iş bitirici olanını sever. Nokta kadar küçük, veciz bir söz, on eşek yükü saman çuvalından tabi ki itibarlıdır, tabi ki güzeldir. Ancak yüze karşı tatlı sözlerle, arkasından da insan yiyici bir kaplan kesilen yumuşak diken, misali insandan uzak olanlar, elbette ki Allah’a yakın olurlar.

SÖZÜN DOĞRUSUNDA, AÇIKLIK, SICAKLIK, İNCELİK, DOĞRULUK; YALANINDA İSE HİLE, UTANMAZLIK, ŞERLİK VE ŞEYTANLIK VARDIR. Özetle; bildiğimiz ve gördüğümüz kadarıyla, SEVİYESİZ CAHİLDE KALEM, DELİDE SİLAH, AĞZI ANAHTARSIZ AÇILAN YALAMA VE YALAKA AĞIZDA DİL, GAFLETTİR. O ZAMAN DA EN İSABETLİ YOL GAFLET İÇERİSİNDE OLANALRI YALNIZ BIRAKMAKTIR. GAFLETTE BULUNANLAR ZATEN BELANIN İÇİNDEDİR. NEDEMİŞLER ( BOŞ SÖZÜ ÇENEYİ BIRAK. YAPACAĞINI SÖYLE LAF ÜRETME)

Sayın Okurlar;

SÖZÜ DOĞRU OLMAYANIN, ÖZÜ DOĞRU OLUR MU?