BİR KÖTÜ ZİHNİYET DE (AYRIMCILIK)

20.03.2013 00:47:17

Sayın okurlar,

Kısaca, insan insandır, hayvan hayvandır. İnsan, aziz aklıyla, düşünür, bulur, sorar, okur, öğrenir. Hayvan ise sadece içgüdüsüyle hareket eder. Yani, bu içgüdü, onun bir insan düşüncesi gibi düşündüğü anlamında değildir. Bir arının, bir kilometre mesafeden yuvasını bulması, aklı değil, içgüdüsünün ortaya koyduğu bir davranış biçimidir. Ancak, açlık, vicdan, yardımlaşma, çoğalma, birliktelik gibi unsurlar, her iki canlıda da ortak özellik taşır. Kısaca, insan düşünür, bulur, öğrenir, imal eder. Durum böyleyken, insanları etnik kökenlerine göre ayırmak neden? Devletine, vatanına, milletine, ailesine ve işine gücüne bağlı her muhterem insanı, saygıyla anmak gerekir.

Sayın okurlar,

Gelelim sadete; Müflisler çok konuşurmuş. Durup dururken, şeytanlığı, cin fikirliliği menfaatler üzerine kurulan, ayrımcılığı, bir defa bulaştırdı mı kanına, Rahman bir daha uğramazmış yanına. Hırslar küçülürse, insan ve insanlık büyür. İnsan muamelesi görmek isteyenin, önce kendisi insan olur. Ayrımcılık, dolayısıyla senlik benlik davaları huzuru bozduğu gibi şiddeti ve kutuplaşmayı da beraberinde getirir. Adil yargılama, evvela vicdanlarda yapılır. Bundan dolayı, aklın esiri olan bir kalp sevilmez. İNSANLARIN EN HASSAS DÜŞÜNCELERİ, BAM TELİNDE GİZLİDİR (BASMAYACAKSIN). VİCDAN İMANIN MAYASIDIR. HER NE KADAR, AKILLA DÜŞÜNÜLÜRSE, VİCDANLA, KALPLE, GÖNÜLLE KARAR VERİLİR. İnsanların ırkı, mezhebi, tarikatı, inancı kendisini ilgilendirir. ASIL ÖNEMLİ OLAN NOKTA, FAYDALI, VERİMLİ VE DE ÇALIŞKAN OLMASI HALİDİR. KİRLİ ÇAMAŞIRLARI, KİRLİ DEFTERLERİ YIKAMAKLA, YAKMAKLA, RUHUMUZU AYDINLATANMAYIZ. ŞER VE ŞEYTAN GÜÇLERİN HAMİSİ OLMAZ. SADECE VE SADECE, BENİM DİYEN İNSANLA BİR MASAYA OTURULMAZ, DOĞRULAR DA BULUNMAZ. BUNUN İÇİNDİR Kİ, HER AŞAĞILIK DUYGUSU VE DÜŞÜNCESİNDE OLAN, SANİYEN, KUTUP YARATAN KAFALAR, BAŞKALARINI DA AYIRARAK, AŞAĞILAYARAK ONLARI DA KENDİ SEVİYELERİNE ÇEKMEYE ÇALIŞIRLAR. NİTEKİM, DÜZ KONTAK, HERCAİ DÜŞÜNEN, SİVRİ ZEKALI AYIBIYLA ÖVÜNSÜN DURSUN. EFENDİM; GÜZELLİK BAĞIRMAZ, FARKEDİLİR. Doğruları gören ve uygulayanlar, mütecaviz de olmaz. Aklı uçmuş, beyni kudurmuş ve aklı ihtirasının bir karış yukarısına fırlamış düşünceye, bu nedenle nasihat, bir fayda getirmez. Her çalan, her söyleyen, her konuşan kendi değerinde çalar, söyler ve oynar. Ama velakin, GEL GÖR Kİ, ONURLUDA, BİLENDE, DOĞRUDA AYAR ASLA OYNAMAZ. NETİCE İTİBARİYLE, HIRSLARINI KÜÇÜLTEN, MÜTEVAZI OLAN VE İNSANLIK ALEMİNE SAYGI DUYMASINI BİLEN, İLERDE BÜYÜDÜĞÜNÜ GÖRECEKTİR.