KİŞİ SÖZÜNÜN ERİDİR

21.01.2013 00:20:29

Sayın okurlar,

Manası olan, aslı olan söz, bugün olmasa da bir müddet sonra ortaya çıkıyor, gök kubbede çınlıyor, aslı yoksa, ezilip, büzülüp, rezil olup gidiyor. Nitekim, her ağacın meyvesi olmaz ve her ağaca dayanılmaz. Sözün önemi, aslı, özü gelişinden daha evvel de sahibinden bellidir. Helalzadelerin, pazar yaparken, haramzadelerin, pazar bozmaları gibi, sözün potasındaki konusu ve maksadı bir anda güzel gelebilir ama daha sonra hiç de anlatıldığı, söylendiği gibi olmadığı ortaya çıkar.( Hani derler ya, her akıl bir olsa, Bilecik’te pazar olmaz). Aslında, her bilinen söylenmez. Kişi, her bulduğunu yerse, ağzına her geleni de söylerse sonuçlarına katlanacaktır. HER DÜŞÜŞ, BİR ÖĞRENİSİNİ DE BERABER GETİRİR. BU DA DOĞRUDUR ANCAK SÖZÜN ERİ, SÖZÜNÜN ÖNÜNDE VE ARKASINDA DURUR. HALKIN DEĞİMİYLE, KIVIRTMAZ, TEVİLLİ YOLLARA DA SAPMAZ. Herkeste biliyor ki her kuşun eti yenmez, herkesle yola gidilmez. Bundan böyle, kılavuzlar, arifler, bilgeler arkada tutulup, şarlatanlara da ön sıralar tahsis edilmez.

Sayın okurlar,

Bütün İslam alemi bilir ki, HER PEYGAMBER SALİH’TİR AMA ADI HER SALİH OLAN PEYGAMBER DEĞİLDİR. Bundan dolayı, bazı sözlerde de hedefler, maksatlar mikrop gibi gizlenmiştir. Külün altında, ateşin olmadığı ne malum? Adam, adamın şeytanıdır derler. Dikkat ederseniz, makamı, sıfatı velhasıl müşavere meclisi geniş olan alanlardan dahi, bazılarından, maksadını aşan çok söz duymuşuzdur. Hem de ne laflar!!! Böyle sözlerin bırakın söylenmesini, akla getirilmesi dahi mideyi bulatır.

Sayın okurlar,

Söz, dokuz boğumdur derler. Boğa boğa söylemekte elbette ki fayda vardır. TEK KELİMEYLE, SÖZ, ADAMIN MEHENGİDİR.

Sana vicdanımı açtım, okudum dinlesene,

Söyleten başkasıdır, bakma hocam söyleyene.

(M.Akif.ERSOY)

(Söylemekten söz uzar, artar emek. Söyleyenden de dinleyenin Arif olması gerek). Güzel sözlerde, çirkin, kaba ve seviyesiz sözlerde, sözün sahibini beyan eder. Burada en önemli dikkat edilecek noktada, topluma karşı yapılan konuşmaların, yeni yetişen genç nesle, örnek teşkil etmesi halidir. Zaten kişinin, aslı, özü, izzeti, sohbetinden bellidir. Söz güher olursa, yerde kalmaz. DİLİN, ASTARSIZI, PERDESİZİ, ASİSİ, SİVRİ OLUŞU ÇOK KİŞİNİN BAŞINI YEMİŞTİR. (DİLİM, SENİ DİLİM DİLİM DİLEYİM, BAŞIMA NE GELDİYSE SENDEN BİLEYİM). SÖZÜN ÖZÜ DE BU DEĞİL Mİ? Yazımızı, Muallim Naci’nin bir beyit-i ile bitirelim.

BENİ, TASTİK EDİN DİYORSUN AMA,

BAKALIM DOĞRU MU, EY SÖZ EBESİ; DEDİĞİN.