İNSAN
25.03.2009 00:37:43
Sayın
Okurlar;
Ben köşe yazılarıma başladığım
yıllarda, bu köşenin başlığını, çok düşünmüştüm. Düşündüm ki, insanın
olduğu yerde hayat var, insan olduğumuz zaman dünyamız var. Neticede,
insandan hareket ettiğim için, yıllarca köşemin başlığını ( hiç
değiştirmeden) ?Önce İnsan? olarak belirledim. İnsanoğlu, kendisine
bir mana vermeye çalışan tek mahlûktur, her şeye alışabilen bir
varlıktır. İnsan denilince akla ilk gelen şey de idealdir.
Dolayısıyla, insan her zaman bir gayedir, vasıta değildir. Ancak,
insan bir anlamda şişirilmiş balona benzer, ağzı açılınca söner. Her
insan, gülümsemesiyle, gözyaşları arasında gidip gelen, bir
sarkaçtır.
İnsanı, bütün canlı
varlıklardan ayıran en önemli silah akıldır. Biz buna, DÜŞÜNEN İNSAN
DİYORUZ. Ancak gel gör ki, bazı zamanlarda ve hallerde ? ne yaş, ne
baş, ne tahsil, ne meslek, ne tecrübe, insanoğlunu frenleyemiyor.
Zaten, vahim hadiselerde bundan kopuyor. Nitekim hiddetleniyor, küfür
ediyor. Hissiyatına, kapılıyor büyük küçük tanımıyor, hırs azgını
oluyor, canileşiyor, adam öldürüyor velhasıl aklın, mantığın,
düşüncenin kaybolduğu yerde insan vahşi bir köpekten daha acımasız
oluyor. Düşüncesi hafif, fikirleri olumsuz, kalbi şeytan olan bir
kimse, menfaatine yönelik her türlü şeyi kabul ediyorsa o zaman,
ondan uzak olan Allah?a yakın olacaktır. İşte hayatımız, işte
olaylarımız, işte insanlarımız. Gerçekten bir kısmı, olgun ve dolgun,
aynı zamanda mübarek fikirlerin insanı olurken, bir kısmı, bırakın
düşüncesini gözüyle suyu düğümleyecek kadar şeytanlaşıyor. ?La
Bruyere? bir sözünde şöyle diyor; ?bir insanı tanımak istiyorsanız,
onu büyük bir mevkie
geçiriniz.
Sayın
Okurlar;
Gerçekten de birçok olaylara
şahit olduğumuz gibi, insanlıktan nasibini almayan, geçmişi ve
geleceği dikkatle düşünmeyen, tecrübelerini kaldırıp bir kenara atan
insan, her yönüyle, saltanatın içinde de olsa, o saltanatta ve
gidişatta, kendi rezilliğini ortaya koyacaktır. Üstün sayılan birçok
insana, yakından bakınınca tek anlaşılan şey, onunda herkes gibi
insan olduğudur. Nitekim hayat ilerledikçe vasıflarımızın derecesini
daha iyi anlıyoruz. Bütün insanlar, her yerde insandır. Ancak, bir
insanın yaradılışında asalet olmadı mı, dünyanın tacını giyse, yine
çıplak kalır. Gerçekten Napolyon?un dediği gibi, insanları yükselten
iki büyük vasıf vardır, ben de bu sözü çok severim. ( Erkeğin mert,
kadının iffetli olması). İnsanlar, her zaman kahraman olmayabilirler,
galipte gelemeyebilirler; ama her zaman insan olabilirler. İnsanların
iyisi, hası, talihin kötüsünden belli olur.
Sayın
Okurlar;
Dünyamızdan ne insanlar gelip
geçmedi.( Devlet adamları, Siyasetçiler, Sanatkârlar, İlim İrfan
İnsanları, Ticaret Erbapları, Spor Adamları vs.) Dikkat edilirse,
mükemmel, olgun, kalıcı insanlar, güzel laf edenlerden ziyade,
söylediğini yapan ve yapabileceklerini söyleyen adamdır. Netice
itibarıyla mahlûkların en iyisi de insan, en kötüsü de insan oluyor.
Cenab-ı Hak bütün kullarını, iyi insanlardan etsin.