SEÇİPTE ARKASINDAN ŞİKAYETÇİ OLMAYALIM

14.11.2008 00:43:17

   Sayın Okurlar;

   Ülkemizde iki büyük grup vardır. İdare edenler-idare edilenler. Buradan hareketle diyorum ki idare edenleri seçipte arkasından şikayetçide olmayalım. O zaman, iyi düşünelim, iyi görelim, iyi öğrenelim, tecrübelerden de nasibini alan insanlar olarak konuştuğumuzun ve ne yaptığımızın farkında olalım. Küçük ve basit hesaplarla anî karalar verir, üç kuruşluk maddiyatı da dikkate alırsak bunların akibetine de katlanmak gerekecektir.

   Sayın Okurlar;

   Akıl hocalığına elbette ki kimsenin ihtiyacı yok. Bizde sadece düşüncelerimizi açıklıyoruz. Hepsi o kadar.

   Akıl baştayken, ev mutlu olur. Gönül padişah, akıl vezir olsa da o gönülün rahatını, huzurunu, güvenini akıl sağlar. ’’Akıl Frengistan, Saltanat Al-i Osman?la’’ bu işler yürümüyor. Bilinmelidir ki, akıl kişinin en büyük sermayesidir. Akıl var, izan var, akıl var, yakın var. DUALARDA-EĞİTİMDE-İNSANA YATIRIM gibi konularda acele edilmez bilakis çok iyi düşünülür. Anlamadan, dinlemeden, sormadan, görmeden devamlı gaza basanlar, Allah korusun ecele gidenlerdir. Nitekim, akılsız iti yol kocaltmıştır. Akıllı insan, düştüğü zindana bir daha bu nedenle düşmüyor. Akıllılara gelen her şey işlenir, her ağaç taşlanırsa, insan oğlu bunun akibetine de katlanacaktır. Mükemmel insanlar, aklı ile görür, kalbi ile işitirlermiş. Eğri aklın, yamuk düşüncesi normaldir. Öte yandan, bir konunun anlaşılabilmesi için, her defasında, mektep medrese bitirmeye gerek yoktur. Kültür, her ne kadar cehaleti kaldırsa da eşeklik bakidir. Marifet güneşinin grubu olmaz. Marifetli olanların doğduğu her yer akıldır, ruhtur ve kalptir. Çünkü, iyi bir akıl ile ’’aklımız’’ dost olunca, kötü işlere ve kötü sözlere manî olur. İnsan oğlunun aklında, gafletin pamuğu olursa, adî bir taş dahi, kendisini cafer-i altını gibi kabul ettirir. Burada, aldatan taş değildir, asıl aldanan akıldır. Tahta çürükse mıh çakmanın ne gereği var? Taktirler, çoğu kez tedbirleri bozmuştur. Kaldı ki (TECRÜBEYİ GÖĞE ÇEKMEDİLERYA) denenmiş denenir mi? Aslında, önemli olan sözlerde değil, önemli olan tatbikattır. ’’El oğlu, adama akıl veriyor ama ekmek vermiyor.’’ Lafla iş bitmiyor, karın doymuyor, menzil alınmıyor. Lafla dükkan açanlarda aldanmışlardır. İş başa düştüğü zaman yalancıların, cambazların, şerlerin, laf ebelerinin hepsi bir de bakmışsın çil yavrusu gibi kaçmış. İşte o zaman, insan oğlu, büyük çaresizlikler içerisinde, ortada sap gibi kalır. Bu işler böyledir. İyileri, zaten gündeme getirmeye lüzum yok. Altın yere düşmekle neyinden kaybedecek?

   Sayın Okurlar;

   Sohbet yazımıza şu sözleri de eklemek istiyorum. Aslında kafesin büyüklüğüne değil, içinde ki kuşa bakılır. Pişman olunacak bir sonuca gelinmek istenmiyorsa, ben inanıyorum ki çok iyi düşünmek zorundayız. Yaşantılar ve tecrübeler devamlı bunu göstermiştir.