AHLAKIN TÜKENDİĞİ YER

10.10.2008 00:57:36

   Sayın Okurlar;

   Malumumuz olduğu üzre, insan olmanın en önemli kaynağı düşünceden geçer. Bunun güzel, doğru ve iyi hali daima güveni de beraberinde getirmiştir.

   Geçenlerde, bir arabadan kaçırılan yaralı bayana ne acıdır ki tecavüz ediliyor. Haberi televizyonlardan öğreniyoruz. Bunu yapan insan... Böyle bir insanın, ahlak dışı davranışlarını, kirli ve pis düşüncesini, Nil nehrinin, bir asırlık suyu ile yıkasan, aklanması mümkün değildir. Çünkü, böyle bir düşüncede, insanın yerini, hiç bir mahlukata verilemeyecek kadar’’ pislikler doldurmuştur. ’’Dünyada bunun için, Tanrı selamı olarak bildiğimiz yakınlaşmada bazı kimselerin selamları dahi alınmazmış. Çünkü, bir kısım insanın selamı mis gibi olurken, bir kısım insanın selamı da bu nedenle is gibi olurmuş.

   Ahlakın bittiği yerde, maalesef insanda bitiyor. Çünkü, insanların en büyük özelliği, ahlak temeli üzerine kurulmuştur. Bir çok haydutun, yani (can, mal ve ırz düşmanının ) yanında, hiç beğenmediğimiz’’ salhane köpekleri’’ bile bunlardan şereflidir. İki ayaklı böyle vampirlerin zaten yaşarken yerleri de boş. İnsanlığa zulmeden, ahlaksızlığı kendisine şiar edilmiş bu tür insan müsvetteleri, bakalım önümüzdeki zaman içerisinde artacak mı? azalacak mı?

   Tanrıdan, edebe muvaffak olmayı dilemek gerekir. Edebi olmayan kimse, Tanrının lütfundan elbette ki mahrum kalacaktır. Nitekim her odunun kokusu, dumanından meydana çıkar. Her iki arı bir yerden su içse de birisi bal verirken diğeri zehir vermiştir. Yine bildiğimiz odur ki yüksek insanlığın huyu AÇIKLIK VE SICAKLIKTIR. Aşağılıkların işi ise, devamlı hile ve utanmazlıktır. İşte bu azılı, hiddet ve şehvet insanını Allah düşüncesinde böyle şaşı yapar, ruhu da böyle doğruluktan ayırır. Esasen manası olan ve güzel olan her şey meydana çıkar. Çürümüş ve kokmuş olanlar, rezil rüsva olup giderler. İnsanın yüksek ahlakında sonsuzluğuna erişilirse mutluluk ve huzurda beraberinde gelecektir. Eğer kör değilsek, bu körlüğü de kendimizden bilmemiz gerekir. Yine unutulmamalıdır ki gerçek aslan, nefsini mağlup eden aslandır. Hayvanlık mertebesi dünya durdukça ve yaşadıkça insanlığa her zaman esir ve mağlup olacaktır. İnsan oğlu, karanlık müketter ve bulanık olduğu müddetçe işte böyle nefsin emrinde melun şeytanın süt kardeşi olmaya devam edecektir. Bir gerçekte odur ki, eken, nefes alan kuldur. Ancak bitiren, yaşatan, tuzağa düşüren, doğurtan, yahut bunların aksini meydana getiren sadece HAKTIR.



   Sa yın Okurlar;

   Ayıkken dahi, nefsine mağlup olmuş, utanmaz, böyle sarhoş oluyorsa, kadehi eline aldığı zaman kim bilir neler yapmaz? Kötü olan dostla ünsüyet işte bu nedenledir ki belaya bulaşmak demektir. Hiç bir yarasa ne yazık ki güneşi göremez. Aklın hassası, özü, işin sonunu görebilmektir. Akibeti göremeyen akıl ise, sadece nefistir. Kim kendisini bilirse, Tanrısını da bilecektir. Her eşeğin ecele cüreti, ahmaklığından olmuştur. Öfkesini, nefsini tutabilen her insan, aydınlığa kavuşmuştur. Her terbiyesizlik, her gaflet küstahlıktan meydana gelir. Ne diyelim? Söz dinleyene terbiye alana göredir.