Sabri Ugan Boluspor’u unutamıyor

14/11/2013 00:00

Deneyimli Futbol Spikeri ve Programcı Sabri Ugan’ın hafızasında Boluspor’un Boluspor maçlarının ayrı bir yeri var. Ugan, Boluspor’u bir türlü unutamıyor.

Barış GÜZELTÜRK 

Ugan son yazısında yine Boluspor’dan söz etti. Üniversiteyi Bolu’da okuyan ve Boluspor’un sezon başı kampında hazırlık maçlarını da izleyen Ugan o günlerden şu şekilde söz ederek özlemlerini şu şekilde ifade ediyor:

“O pazar günü evde olmalıydı aslında…

Ama yoktu babam…

Sanırım 5-6 yaşlarındayım; ezan saatine yakın olduğu kalmış aklımda. Gökyüzünün griliği hala yeni bir fotoğraf gibi duruyor gözlerimin önünde.

Adapazarı‘ndaki evimizin önünden (Çıkmaz sokak) özellikle pazar günleri neredeyse hiç araba geçmezdi.

Tuğladan kalelerle; top oynuyoruz arkadaşlarla.

Bir baktım babam geliyor.

Gülümsedim doğal olarak.

Babayı özlemek gibisi var mı?

Özlemişim deli gibi….

Ama o da ne?

Elinde bir şey var?

Bana bir oyuncak mı getiriyor yoksa?

Hayırrr!…

Olamazzzz….

Elinde minder varrrr…

MAÇA GİTMİŞŞŞ. MAÇTAN DÖNÜYORRRR.

BENSİZ NASIL GİDER?

ONUNLA MAÇA GİTMEYİ ÇOK SEVDİĞİMİ BİLDİĞİ HALDE BUNU BANA NASIL YAPAR?

Babama sarılmış nasıl ağlıyorum anlatamam.

Babacığım bir yandan saçlarımı okşayıp beni sakinleştirmeye çalışıyor, bir yandan da sözler veriyor.. “Söz Sabri’cim, söz oğlum. bir daha her gittiğimde seni de götüreceğim yanımda”

İçimi çekiyorum ağlarken.

İç çekmelerime dayanamıyor biliyorum…

Sonra…

Sadece Adapazarı‘ndaki Sakaryaspor maçlarını değil…

 

Bolu‘yu hatırlıyorum mesela…

Eskişehir‘i…

Daha bir dolu maça götürmüştü elimden tutup…

Çocuk aklı. Hafızamda çok görüntü kalmadı.

Ama renkleri şimdi bile seçebiliyorum…

O zamanlar daha renkliydi tribünler. Daha ateşliydi taraftarlar. Ama sanki daha az şiddet vardı. Bilmem belki ben öyle hatırlıyorum.

 

Sonra; seyircilerin daha rahat izlemesi için modern hale gelmeye başladı statlar.

Daha kolay girilsin diye turnikeler takıldı, kombine biletler satıldı.

Her takımın kendi stadı olunca, doğal olarak karşı renkler de azalmaya başladı…

Ben şanslıyım yine de..

O zamanların tadını almış bir futbol aşığıyım.

Şimdi de anlatıyorum.

 

Düşünüyorum da, unutamadığım maçlar hep “atmosferi” muhteşem maçlar.

Mesela; Şampiyonlar Ligi‘nde 5 finali yaşadım, 4′ünü anlattım.

Anladım ki, tribündeki seyirci, rekabeti ateşleyen en önemli unsur.

Tribündeki ateşleyiciler eşit olunca daha bir farklı oluyor atmosfer.

Türkiye‘de de yüzlerce üst düzey maç anlattım.

En unutamadığım maç hangisidir bilir misiniz?

İstanbul İnönü Stadı‘nda oynanan Eskişehirspor-Boluspor Bank Asya Play Off karşılaşması…

Müthişti.

Tribünde her iki takımın taraftarı olağanüstü bir manzara oluşturmuştu.

Onlar ateşleyince sahada da kalitesi çok yüksek bir futbola tanıklık ettik.

Neden bu manzaralardan mahrumuz bilmiyorum..

Ama tartışılsın istiyorum.

Futbolun rengi biraz daha parlatılmalı..

Mesela,

İstanbul‘un 3 büyüklerinin arasında oynanan karşılaşmalarda, rakip taraftara ayrılan kapasite yüzde 5′le sınırlanmasın… Mesela 7500 olsun..

Olmaz mı?”

 

 

İlk yorum yapan siz olun!

İsim

Email

Yorum

 1250 karakter yazabilirsiniz