Yürekleri dağladı

23/12/2011 00:00

Van’da 23 Ekim tarihinde meydana gelen deprem, birçok insanı evlerinden, okullarından, işlerinden etti..

 

Kasım ŞAHİN

 

Van’da 23 Ekim tarihinde meydana gelen deprem, birçok insanı evlerinden, okullarından, işlerinden etti. Bölgede oturan birçok vatandaş ise aileleriyle birlikte şehirlerini terk ederek, yurdun dört bir tarafında adeta yaprak gibi savruldular. Bunlardan yaklaşık 10 aile ise Bolu’ya gelerek Karacasu Orman İşletmesi lojmanlarına yerleştiler. Ama, bunların arasında öyle bir depremzede vardı ki adeta yürekleri dağladı. 16 yaşındaki Veysel’in, ailesine bir lokma ekmek parası getirmek için yaptığı mücadele herkese örnek olacak derecede.

Veysel Uslu 16 yaşında pırıl pırıl bir öğrenci. Evet kağıt üzerinde öğrenci gözüküyor ama şimdi bir çaycı. Onun hayat hikayesi herkesten çok ama çok farklı. 16 yaşında Van’da depremle tanıştı. Hem de, hayatının baharında. Veysel, İmam Hatip Lisesi 1. sınıf öğrencisiydi. Depreminde olduğu gün yani 23 Ekim Pazar günü saat 13.41’de Veysel hayatının depremini yaşadı. Hayatını değiştirecek olan gün Veysel, babasına ait arabayı temizlerken, depremle tanıştı. Ve o günü hiç unutmadı. Sanki Veysel, o gün yeniden dünya gelmişti. Şans eseri ölümden kurtulmuştu. Oturdukları ev orta derecede hasar görmüş ve ev oturulamaz hale gelmişti. 16 yaşında depremle tanışan Veysel, bir taraftan kurtulduğuna sevinirken, diğer bir taraftan da aynı mahallede oturan ve aynı okulda okuyan arkadaşlarının ölüm haberlerini aldı ve ikinci bir deprem daha yaşadı. Doğduğundan beri Van’ın merkezinde oturan  ve o güne kadar Van’dan başka hiçbir ili dahi görmeyen Veysel, ikinci bir depremle daha tanıştı. Çünkü, evleri oturulamaz halde olduğu için babası Şahin Uslu’nun aldığı kararla Bolu’ya geldiler.

Yaklaşık 20 gündür 9 kişilik ailesiyle birlikte Bolu’da oturan Veysel, bir taraftan deprem nedeniyle okulunu bırakmanın üzüntüsünü yaşarken, diğer taraftan da ailesinin işsizliği onu iyiden iyiye bunalıma sürükledi. Babası işsizdi, kardeşlerin en büyüydü. Valilik onlara kucak açmıştı, yemekleri veriliyordu, lojmanlarda kalıyorlardı. Fakat, hayat bundan ibaret değildi. Para kazanmaları gerekiyordu. Baba Şahin Uslu’nun işsizliği ise genç Veysel’i iyeden iyiye karamsarlığa düşürüyordu. Aslında okumak istiyordu. Ama ailesine de maddi açıdan katkı yapması da gerekiyordu. Bir anda karar verdi okul değil işi tercih etti. Omuzlarına büyük bir yük alarak, çaycılık yapmaya başladı. Yardımsever bir işletmeci ona sahip çıkıp, ekmek parası kazanması için yanına aldı Veysel’i, aslında o işletmecide depremzede Veysel’in okumasını çok istiyor. Ama, Veysel ise para kazanmak ve ailesine 3-5 kuruş yardımda bulunmak için çaycılığı tercih etmişti. İşte Veysel’in yürek dağlayan yaşantısı böyle.

Bolu’nun da bir deprem bölgesi olduğunu ama buna rağmen bir daha Van’a geri dönmek istemediğini belirten 16 yaşındaki Veysel Uslu, “Bu yıl artık okula gitmem imkansız. Eğitimden çok uzak kaldım. Önümüzdeki yıl kaldığım yerden tekrar devam etmek istiyorum. Öncelikle babamın bir işe girmesi gerekiyor. Ben ve kız kardeşim yardımseverlerin sayesinde iş bulduk ekmek paramızı kazanmaya çalışıyoruz. Bir tek Van’daki arkadaşlarımı özlüyorum. Onlardan haber alamıyorum. Bize sahip çıkan tüm yardım severlere teşekkür ediyorum. Çaycılık yapmaktan da asla utanmıyorum. Ekmek parası kazanmak ayıp değildir” diyerek, tepsisine doldurduğu çayları müşterilerine götürdü.

İlk yorum yapan siz olun!

İsim

Email

Yorum

 1250 karakter yazabilirsiniz